Monopoly – historia i zasady gry

Monopoly, gra planszowa o rynku nieruchomości dla dwóch do ośmiu graczy, w której celem gracza jest zachowanie wypłacalności finansowej, a jednocześnie zmuszanie przeciwników do bankructwa poprzez kupowanie i rozwijanie nieruchomości.

Każda strona kwadratowej planszy jest podzielona na 10 małych prostokątów reprezentujących określone nieruchomości, linie kolejowe, narzędzia, więzienie oraz różne inne miejsca i wydarzenia. Na początku gry każdy gracz otrzymuje ustaloną kwotę wirtualnych pieniędzy; gracze następnie poruszają się po planszy zgodnie z rzutem parą kostek do gry. Każdy gracz, który wyląduje na nieruchomej posiadłości, może ją kupić, ale jeśli wyląduje na posiadłości należącej do innego gracza, czynsz musi być zapłacony temu graczowi. Niektóre pola niebędące własnością wymagają, aby gracz lądujący na nich wybrał kartę, która może być korzystna lub niekorzystna. Jeśli gracz zdobędzie monopol — to znaczy na całą określoną grupę nieruchomości — może zakupić ulepszenia do tych właściwości; ulepszenia znacznie zwiększają czynsz nieruchomości. Gracz kontynuuje podróżowanie po planszy, dopóki nie zbankrutuje. Upadłość skutkuje wyeliminowaniem z gry. Zwycięzcą zostaje ostatni gracz pozostający na planszy.

Gra planszowa Monopoly to najlepiej sprzedająca się prywatnie opatentowana gra planszowa w historii, zyskała popularność w Stanach Zjednoczonych podczas Wielkiego Kryzysu, kiedy Charles B. Darrow, bezrobotny inżynier ogrzewania, sprzedał swój pomysł Parker Brothers w 1935 roku. Wcześniej wersje domowej roboty podobnej gry krążyły w wielu częściach Stanów Zjednoczonych. Większość opierała się na Landlord’s Game, grze planszowej zaprojektowanej i opatentowanej przez Lizzie G. Magie w 1904 roku. W 1924 roku poprawiła i odnowiła patent na swoją grę. Warto zauważyć, że wersja, którą stworzyła Magie, nie zawierała koncepcji monopolu; dla niej celem gry było zilustrowanie potencjalnego wyzysku lokatorów przez chciwych właścicieli. Magie wykorzystała Grę Landlorda, aby promować środek zaradczy na taki wyzysk – mianowicie jednolity podatek od właścicieli nieruchomości, główny problem społeczny wśród tych, którzy krytykowali spekulację ziemią jako przyczynę niesprawiedliwości ekonomicznej.

The Landlord’s Game wciąż krążyło na początku XX wieku jako ręcznie robiona gra planszowa i pojawiły się inne odmiany, które obejmowały monopolizację nieruchomości. Wśród tych, którzy promowali tę wersję, byli bracia Louis i Fred Thun, którzy porzucili próbę patentową w 1931 roku, kiedy wyszły na jaw zapisy patentu Magie z 1904 roku, oraz Dan Layman, który nazwał swoją grę Finanse, ale podobnie jak Thunowie jej nie opatentował. Darrow wykorzystał wcześniejsze modele, z powodzeniem sprzedając swoją wersję Monopoly sprzedawcom detalicznym w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych w latach 1933-1934. Popyt wkrótce przytłaczał jego zdolność do masowej produkcji zestawów gier, ale wymagało to wielokrotnych wysiłków, aby przekonać Parker Brothers do gry. zasługa. Gdy firma nabyła grę od Darrowa, Parker Brothers promował Monopoly jako pomysł bezrobotnego inżyniera poszukującego niedrogich środków rozrywki w czasach trudności ekonomicznych. Pozwy od innych, którzy twierdzą, że wynaleźli Monopoly, rozstrzygnęli Parker Brothers.

Monopol stał się popularny w wielu innych częściach świata. W oryginalnych zestawach północnoamerykańskich nazwy nieruchomości nosiły nazwy ulic w Atlantic City w stanie New Jersey. Wśród nich godne uwagi jest Marvin Gardens, który jest błędną pisownią prawdziwych ogrodów Marven w Atlantic City. Zestawy sprzedawane w innych krajach mogą być modyfikowane tak, aby reprezentowały lokalne miasto; na przykład ulice Londynu są używane w wersji brytyjskiej, a polskie miasta i okolice w polskiej wersji gry.